การปกป้องชีวิต สุขภาพของมนุษย์และสัตว์เป็นประเด็นที่แพทย์และสาขาต่างๆ (ชีวเคมี ชีวฟิสิกส์ ชีววิทยา ฯลฯ) ให้ความสำคัญมาโดยตลอด การพัฒนาวิธีการรักษาโรคต่างๆ ที่ไม่รุกราน ไม่เป็นพิษ และไม่ก่อให้เกิดมลพิษเป็นแนวทางของนักวิทยาศาสตร์จากวงการแพทย์ทั่วโลก ความพยายามร่วมกันของพวกเขาได้ค้นพบเทคโนโลยีใหม่ๆ รวมถึงเลเซอร์ เนื่องจากรังสีเลเซอร์มีลักษณะพิเศษคือมีจุดสูงสุดเดียว สัมพันธ์กัน มีความเข้มข้น และมีทิศทาง จึงสามารถนำไปใช้ในทางการแพทย์ของมนุษย์และสัตวแพทย์ได้สำเร็จ
การใช้เลเซอร์ครั้งแรกในสัตวแพทย์คือการผ่าตัดคอของสุนัขและม้า ผลการศึกษาในระยะเริ่มแรกเหล่านี้ได้ปูทางไปสู่การใช้เลเซอร์ร่วมกับเลเซอร์ในปัจจุบัน เช่น สัตว์ขนาดเล็กที่ต้องการผ่าตัดตับ ไตที่ถูกตัดออกบางส่วน การผ่าตัดเนื้องอก หรือการตัดออก (ที่ช่องท้อง เต้านม เต้านม สมอง) ในเวลาเดียวกัน การทดลองเลเซอร์สำหรับการบำบัดด้วยพลังงานแสงและการรักษาด้วยแสงเลเซอร์สำหรับเนื้องอกในสัตว์ก็ได้เริ่มต้นขึ้น
ในสาขาการบำบัดด้วยพลังงานแสง มีการตีพิมพ์ผลการศึกษาเพียงไม่กี่ชิ้นเกี่ยวกับเซลล์มะเร็งหลอดอาหารของสุนัข เซลล์มะเร็งช่องปากของสุนัข มะเร็งต่อมลูกหมาก มะเร็งผิวหนัง และเนื้องอกในสมอง งานวิจัยจำนวนน้อยนี้ระบุข้อจำกัดของการบำบัดด้วยแสงในวิทยาเนื้องอกในสัตว์ ข้อจำกัดอีกประการหนึ่งเกี่ยวข้องกับความลึกที่ทะลุทะลวงของรังสีที่มองเห็นได้ ซึ่งหมายความว่าการบำบัดนี้ใช้ได้กับมะเร็งผิวเผินเท่านั้น หรือต้องใช้การฉายรังสีในช่วงลึกด้วยเส้นใยแก้วนำแสง
แม้จะมีข้อจำกัดเหล่านี้ แต่ผลการศึกษาทางคลินิกได้แสดงให้เห็นว่าการบำบัดด้วยพลังงานแสงซึ่งจำเป็นต่อประสิทธิภาพการรักษาแบบเดียวกันนั้นมีข้อดีบางประการเมื่อเทียบกับการบำบัดด้วยรังสีวิทยา ดังนั้น คาดว่าการบำบัดด้วยแสงจะกลายเป็นทางเลือกในทางการแพทย์สำหรับสัตวแพทย์ ปัจจุบัน ได้มีการนำไปใช้ในหลายสาขา
การประยุกต์ใช้เลเซอร์ในทางการแพทย์อีกประการหนึ่งคือการรักษาด้วยแสงเลเซอร์ ซึ่งแนะนำโดย MESTER et al. ในปี 1968 การรักษานี้พบว่าสามารถนำไปใช้ในการรักษาในสาขาสัตวแพทย์ได้ เช่น โรคกระดูกและข้อ (โรคข้ออักเสบ เอ็นอักเสบ และโรคข้ออักเสบ) หรือแผลจากการแข่งม้า โรคผิวหนังของสัตว์ในฟาร์มและโรคทางทันตกรรม รวมถึงโรคผิวหนังอักเสบเรื้อรัง เอ็นอักเสบ เนื้อเยื่ออักเสบ แผลเล็กและแผลในสัตว์เล็ก
เวลาโพสต์ : 10 ส.ค. 2566
